Deel 1 Eerste indrukken

Hallo allemaal daar in het verre Nederland,

Vrijdagavond 1 maart,

Onze tweede dag hier. Tijd om de eerste indrukken met jullie te delen. De treinreis naar Schiphol is woensdag perfect verlopen. We waren ruim op tijd op het vliegveld. En geen problemen met de bagage, we  hebben ons goed aan de bagagelimiet gehouden! Al met al hadden we wel 85 kilo. Twee koffers vol met kleren en brillen voor de mensen in Labuan Pandan! Mijn laptoptas werd er bij de check uitgepikt en moest open. Er zouden verboden chemicaliën inzitten... Wat bleek: het waren onze meegenomen appels... Dat geeft wel even te denken over wat er opgespoten wordt zeg!
Maar we konden ze dus weer gewoon meenemen en vlug opeten!
De vlucht verloopt zonder problemen. Alleen zo af en toe een beetje turbulentie. 14 uur vliegen naar Jakarta, 5 uur wachten daar op het vliegveld en dan nog 2 uur door naar Lombok. De landing is een beetje akelig vanwege het slechte weer...
Na een lange lange reis zijn we behoorlijk verreisd en kunnen we niet wachten om Putu en Sri weer te zien. Zij halen ons op vanaf het vliegveld. De eerste week blijven we bij hen in West Lombok (in de buurt van Senggigi). Putu en Sri hebben we al in 2008 ontmoet op onze eerste reis naar Bali en Lombok en zijn ondertussen goede vrienden geworden.
Maar het duurt nog even voordat we ze ontmoeten. De koffer met 30 kilo aan kleren en brillen blijkt spoorloos te zijn! En wordt ook niet gevonden, dus we moeten de papierwinkel invullen en dat duurt even.
Maar dan kunnen we eindelijk naar buiten en het is een warm en hartelijk weerzien met Putu en Sri!

Onderweg zien we dat het hier meevalt wat betreft de gevolgen van de aardbeving. Veel schade maar veel huizen en gebouwen staan nog gewoon rechtop. Gelukkig voor de mensen hier! 
Putu  is Hindoe en heeft naast zijn huis (natuurlijk) een tempel gebouwd. Daar zijn grote delen van ingestort. Maar zijn huis is gelukkig heel en de B en B kamer heeft lichte schade. 
Wat wel opvalt is, dat het een stuk rustiger op de weg is qua verkeer. 
Het regent pijpenstelen; volgens Putu is dat een teken, dat Lombok blij met ons is, ha ha.
En zo zitten we tegen half zes lekker aan de rijst met vis en groentesoep. De hitte valt als een deken over ons heen. We zweten ons een rotje...
's Avonds komen er een aantal familieleden en vrienden van Putu op "de borrel". Putu is eigenlijk taxi-chauffeur. Maar er zijn op dit moment nauwelijks toeristen, dus hij heeft geen werk meer. En nu heeft hij dus een nieuwe business ontdekt, het doorverkopen van palmwijn! Zo te zien vanavond heeft ie al een aardige klantenkring. Wij mogen het natuurlijk ook proeven. Tja wat zal ik zeggen.... Mijn broer Gerrit zou zeggen: "t Is te drinken...."
Om tien uur vallen we echt om en gaan lekker naar ons bedje. Heerlijk slapen in een bed in plaats van hangen op een stoel!

Vanmorgen schijnt de zon in volle glorie. We pakken de scooter en gaan op pad voor een dagje strand. Tot dinsdag hebben we lekker vakantie. Dinsdag halen we Eline (onze secretaris van de Stichting) op van het vliegveld en reizen we samen naar Oost Lombok naar Labuan Pandan. En ook halen we dan Marianne en haar man van de wereldwinkel in Eindhoven van de boot. Zij komen het dorp ook een paar dagen bezoeken.

Senggigi kennen we als een drukke toeristenstad, maar nu is er helemaal niks te doen. Maar ook hier valt de schade mee. De aardbeving heeft vooral het Noorden en Oosten getroffen. 

We maken een mooie toer langs de rijstvelden en door de dorpjes. Heerlijk om weer hier te zijn. De geuren, de kleuren, de hartelijkheid van de mensen. We zijn weer een beetje thuis... Hier wat meer naar het Noorden zien we wel veel ingestorte huizen en bergen puin..

Putu belt later op de dag naar het vliegveld. En ja hoor het is weer de douane, die onze koffer in beslag heeft genomen. Omdat ze denken dat we met die tweedehands brillen op Lombok de handel in gaan! Nou ja! 
Putu legt omstandig uit, dat het voor de arme mensen in Labuan Pandan is. Nou we hopen maar dat we de koffer dinsdag gewoon mee kunnen nemen! Afwachten...

Morgen gaan we met Putu, Sri en dochter Charline op de scooter en met de boot voor twee dagen naar Bali. We gaan daar hun andere twee kinderen, hun zoon Hendra en Lovita weer ontmoeten en de familie van Sri. Hendra en Lovita hebben we al jaren niet meer ontmoet omdat ze op school zijn in Bali.

Het is aan de ene kant weer heel vertrouwd om hier te zijn, maar toch ook heel vreemd....

De laptop gaat niet mee naar Bali, dus volgend verhaal daarna!

Sampai Jumpa,

Henk en Klaaske